معنی بی آبرویی

بی آبرویی. (حامص مرکب) رسوایی و بی شرفی و بی اعتباری. (ناظم الاطباء).
- بی آبرویی کردن، دست بکارهایی زدن که موجب رسوایی شود:
یکی کرده بی آبرویی بسی
چه غم دارد از آبروی کسی.
سعدی.
که من بعد بی آبرویی مکن
ادب نیست پیش بزرگان سخن.
سعدی.
|| حماقت و گولی. (ناظم الاطباء).

فراخ آبرویی. [ف َ] (حامص مرکب) خوشی بابرکت و زندگانی خرم. (ناظم الاطباء). آبرومند زیستن. با آبروی زیاد بودن. در مآخذ دیگر یافت نشد.

Odium, Smirch

رسوایی،

ننگ

بدنامی

توهین

بی روی کردن

رسوایی، بی شرفی، بی اعتباری

رسوایی، بی آبرویی

فضاحت، بدنامی، بی آبرویی، ننگ

بی آبرویی – سرافکندگی

بی آبرویی – بی شرقی

رسواشدن بی آبرویی

مفضحه در فارسی رسوا یی بی آبرویی بد نامی (اسم) فضیحت رسوایی بی آبرویی جمع: مفاضح.

‎ گرامی بودن ارجمندی، چیرگی، با آبرویی

241